تنهایی عامل مهمی برای زوال عقل

تنهایی مزیتی نه برای قلب نه برای ذهن 

بر اساس مطالعات اخیر، تنهایی با بیماری های مغزی و قلبی عروقی مرتبط است. برای مثال، مطالعه‌ای که ماه گذشته در مجله Neurology منتشر شد، نشان می‌دهد که تنهایی با افزایش خطر زوال عقل مرتبط است.

افزایش خطر ابتلا به زوال عقل

برای این مطالعه، نویسندگان به طور خلاصه داده هایی را که با نگاه  به آینده از گروه‌های جمعیت محور که در پژوهش  فرامینگهام جمع‌آوری شده بود، تجزیه و تحلیل کردند، که در یک بازه زمانی 70 ساله (1948 تا 2018) انجام شد. تنهایی به عنوان احساسی در 3 روز یا بیشتر در طول یک هفته تعریف شد.

از 2308 شرکت کننده (میانگین سن، 73 سال؛ 56 درصد زن) که در شروع مطالعه هیچ زوال عقلی نداشتند، 14 درصد ( نفر329) در طی 10 سال دچار زوال عقل شدند. 6 درصد (نفر 144) تمامی ویژگی های مربوط به تنهایی را دارا بودند. محاسبات نشان دهنده خطر زوال عقل 10 ساله است که احتمال آن بیش از 50٪ در بزرگسالان تنها از بزرگسالان غیر تنها بیشتر است (نسبت خطر محاسبه شده بر اساس سن، جنسیت و تحصیلات، 1.54؛ 95٪ فاصله اطمینان (CI)، 1.06 – 2.24).

برای شرکت‌کنندگان تنها با سن پایین تر از 80 سال بدون آلل APOE-ε4 (یک عامل خطرساز برای بیماری آلزایمر)، محاسبات حاکی از خطر بالاتری بود (نسبت خطرمحاسبه شده ، 3.03؛ 95% CI، 1.63 – 5.62  ) بر اساس تجزیه و تحلیل های بیشتر، تنهایی با عملکرد اجرایی ضعیف تر، حجم کلی کمتر مغز و آسیب بیشتر به ماده سفید مرتبط است.

بیماری شدید قلبی عروقی

مطالعه ای که ماه گذشته در JAMA Network Open منتشر شد، نشان داد که خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی شدید در زنان مسن ایالات متحده که انزوای اجتماعی دارند 27 درصد بیشتر است. همانطور که توسط Medscape گزارش شده است، تقریبا 60000 زن 65 تا 99 ساله در این مطالعه شرکت کردند.

ناتالی گولاسزوسکی، دکترای پژوهشگر، دانشمند تحقیقات رفتاری در دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو و می نویسد: «یافته ها نشان می دهد که این فرآیندهای روانی-اجتماعی رایج به منظور  پیشگیری از CVD در زنان مسن، به ویژه در دوران COVID-19 باید بیشتر مورد توجه قرار گیرند  .

برای مطالعه خود، Golaszewski و همکارانش داده های حاصل از مطالعه توسعه ابتکاری سلامت زنان را تجزیه و تحلیل کردند، که داده ها را بین سال های 2011 و 2019 جمع آوری شده بود. شرکت کنندگان، 57825 زن با میانگین سنی 79 سال بودند که در ابتدای مطالعات نه انفارکتوس میوکارد داشتند و نه سکته مغزی و همچنین از بیماری عروق کرونر قلب رنج نمی بردند.

از بین بیش از 186762 نفر در سال، در مجموع 1599 رویداد شدید قلبی عروقی رخ داده است. با در نظر گرفتن عوامل ذکر شده، به ویژه رفتار و وضعیت سلامت زنان، محققان به این نتیجه رسیدند که انزوای اجتماعی خطر بروز حوادث شدید قلبی عروقی را 8 درصد و تنهایی  (این خطر ) را 5درصد افزایش می دهد. هنگامی که رفتار و وضعیت سلامت شرکت کنندگان در تجزیه و تحلیل لحاظ نشد، مقادیر مربوطه 18٪ و 14٪ بود. زنانی که از نظر اجتماعی به شدت منزوی بودند و همچنین احساس تنهایی می کردند، در مقایسه با زنان بدون این دو عامل، 13 تا 27 درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به حوادث قلبی عروقی شدید قرار داشتند.

تنهایی به عنوان یک سبک زندگی 

چندین سال است که تنهایی موضوع مطالعه علمی بوده است. حتی افراد ثروتمند و زیبای هالیوود نیز درگیر با این موضوع بوده اند. چند سال پیش، روزنامه‌نگار مایکل آلمایر در هفته‌نامه Die Zeit نوشت: گرگ‌های تنها از طریق هر رسانه‌ای بر ما زوزه می‌کشیدند. ده ها تن از ستاره های هالیوود در ظاهر نقش یک قریبه ویا حتی یک فرد تنهای با انرژی و شاد را بازی میکنند نویسندگانی که در زمینه سبک زندگی می نویسند از  «احساس زندگی» جدید و «راه آزادی درونی»، «هنر ماندگاری» تجلیل می کنند .

و افراد زیادی آثار آنها را خریدند. آلمایر ادامه می‌دهد که چرا انبوهی از جویندگان حقیقت به زیارت Camino de Santiago می‌روند، یا خود را در خلوتگاه‌های خاموش حبس می‌کنند؟ تنهایی یوگای جدید است. با این حال، کسانی که واقعاً تنها هستند به ندرت خوشحال هستند. در واقع، آنها “خوک های بیچاره ای هستند که نه کسی را می بینند و نه می شنوند.

من هرگز نگفته ام که می خواهم تنها باشم. گفته ام، می خواهم تنها گذاشته شوم. گرتا گاربو، هنرپیشه،درست به هدف میزند ومی گوید : تفاوت زیادی وجود دارد. ممکن است تعدادی از افراد بتوانند تنها زندگی کنند، از نظر اجتماعی منزوی شوند و با این وجود احساس تنهایی و ناراحتی نکنند. در مقابل، افراد دیگر می توانند در یک شهر بزرگ و یک آپارتمان احساس تنهایی کنند و در نتیجه رنج ببرند. به تعبیری انتزاعی تر ، اصطلاح «تنهایی» را می توان به عنوان احساس ناراحت کننده یا به شدت تخلیه کننده  ذهنی که از اختلاف زیاد موجود بین میزان مطلوب تماس اجتماعی و میزان حقیقی آن ناشی می شود، تعریف کرد.

به گفته نانسی جی. دانوان، MD، متخصص مغز و اعصاب و روانپزشک در بیمارستان زنان و بریگهام در بوستون، بین تنهایی و تعاملات اجتماعی همبستگی وجود دارد، اما این موضوع درمورد همه افراد صادق نیست .

اما مانفرد بیوتل، پزشك و كارگردان، توضیح می دهد كه “این که یک نفر با کسی در ارتباط نیست به این معنی نیست که او تنهاست. فرد تنها زمانی تنها است كه این احساس برای او دردآور باشد، یعنی زمانی که احساس انزوا کند یا احساس کند که به هیچ جا تعلق ندارد.” برگرفته از کلینیک پزشکی روان تنی در بیمارستان دانشگاه ماینز، آلمان، در مقاله ای در اشپیگل.

اما برخی افراد از این موضوع رنج می برند. یک مقاله اشپیگل در مورد مطالعه‌ای توسط دکتر مایک لومان، استاد روان‌شناسی در دانشگاه روهر بوخوم، آلمان گزارش داد که نشان داد از هر 5 نفر بالای 85 سال در آلمان، 1 نفر احساس تنهایی می‌کند. برای افراد 45 تا 65 ساله، این 1 نفر به ازای هر 7 نفر است. لومان گفت: “هیچ رده سنی وجود ندارد که مردم در آن احساس تنهایی نکنند.” به ویژه افراد مسن و بیمار که به سختی می توانند خانه خود را ترک کنند تحت تاثیر این احساس قرار می گیرند . “این یک چرخه معیوب است، زیرا انزوای اجتماعی می تواند بیماری هایی مانند افسردگی یا بیماری های قلبی عروقی را تقویت کند. بنابرین انتظار می رود افراد بیش و بیشتری تحت تاثیر این موضوع قرار بگیرند. حتی صحبت از یک “اپیدمی” مرگبار نیز شده است.

جولیان هولت لانستاد، محققی که در باره این موضوع تحقیق می کند ، دکترا، استاد روانشناسی و علوم اعصاب در دانشگاه بریگام یانگ در پروو، یوتا، معتقد است که تنهایی و انزوای اجتماعی یک اختلال در سلامتی است که حتی از چاقی نیز حائز اهمیت تر است. همانطور که او در کنفرانس انجمن روان‌شناسی آمریکا در واشنگتن و در جشنواره ایده‌های آسپن در کلرادو گزارش داد، دو متاآنالیز بزرگ نشان داده‌اند که انزوای اجتماعی و تنهایی با افزایش خطر مرگ زودرس مرتبط هستند.

دیدگاه های پزشکی و سیاسی

اکنون شواهد علمی فراوانی وجود دارد که نشان می‌دهد افرادی که از تنهایی رنج می‌برند، به طور ویزه ای در معرض خطر ابتلا به بیماری هستند. همانطور که در مطالعه ای توسط Beutel در سال 2017 نشان داده شد، افراد مبتلا معمولاً افسرده تر هستند و سبک زندگی ناسالمی دارند. و طبق یک متاآنالیز که در سال 2016 منتشر شد، تنهایی و انزوای اجتماعی با افزایش خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر قلب و سکته همراه است. علاوه بر این، شواهد برای سال‌ها حاکی از ارتباط بین تنهایی و زوال عقل  اولیه است. تنهایی ممکن است یکی از علائم اولیه بیماری آلزایمر باشد، همانطور که در مطالعه دونوان و همکارانش نشان داد که بین تنهایی و میزان  آمیلوئید مغزی ارتباط وجود دارد.

این موضوع در سال‌های اخیر علایق  سیاسی را نیز به خود جلب  کرده است. در میان دیگر مقامات، کارل لاوترباخ، دکترا، MPH، وزیر بهداشت فدرال آلمان، به دلیل پیامدهای بالقوه منفی تنهایی، خواستار “انجام اقدامات  بیشتری برای مقابله با آن ” شد. اینکه آیا او اقدامات خاصی را برای رفع این مشکل اعلام خواهد کرد یا خیر، را باید دید.

منبع نوشته

https://www.medscape.com/viewarticle/970184

هومن دایت

عاشق نوشتن درباره تغذیه